Tysiąc lat, tysiąc pierdolonych lat
dziesięć ciemnych wieków
Dlaczego!
Gnuśnieliśmy w wilczych norach
a naszą świętość czas pogrzebał
I krzyż wielki, drewniany
wciąż rzuca krwawy cień na waszą przeszłość!
Co potrzebujecie będzie wam dane
Czy ta zdradziecka bestia wciąż żyje?
I nikt, nikt nie zapomni, nikt!
żE już czas prócz tego powolnego
który taki zgarbiony, niedołężny, ślepy na tronie watykanu
Hail!
To my jesteśmy morzem apokalipsy
ostatnią nadzieją odradzającej się istoty
Waszym piekłem, naszym ukojeniem
I nie topory, lecz wspomnienia
będą piły krew waszą tam, na armagedeńskich polach
Dziś my karcimy waszego, ścinamy głowę watykanu
Którą wyślemy zanim przyjdzie tam
gdzie wasza wiara rozpostarła swe brudne skrzydła
Hail!
Dzisiaj... ścinamy głowę watykanu, w koronie
Ludzie, ludzie się od śmierci ociągają
Nienawiść
Lecz tego miejsca już nie ma!
Hail!
Pomścimy! Pomścimy, tak!
Hail!
Wojna!